Oyunbozan

9 yaşındaki Benni, onun kontrol dışı patlamaları ile başa çıkamayan kurumlar arasında bir gidip geliş yaşamakta. En çok annesinin yanında yaşamak istiyor ancak annesi, bu yabani kızını idare edemiyor. Micha kiralandıktan sonra, Benni yavaş yavaş açılmaya ve ona bağlanmaya başlıyor. Ancak film, basit bir çocuk ve yetişkin draması olarak algılanmama... Devamını Oku 9 yaşındaki Benni, onun kontrol dışı patlamaları ile başa çıkamayan kurumlar arasında bir gidip geliş yaşamakta. En çok annesinin yanında yaşamak istiyor ancak annesi, bu yabani kızını idare edemiyor. Micha kiralandıktan sonra, Benni yavaş yavaş açılmaya ve ona bağlanmaya başlıyor. Ancak film, basit bir çocuk ve yetişkin draması olarak algılanmamalı. Aslında, filmin merkezinde yer alan Benni'nin naiflik ve öfke patlamalarının paralelliği üzerinden bir toplumsal eleştiri yapılmaktadır. Benni'nin hayatında yaşadığı bu karışıklık, toplumunun ve aile yapısının da bir yansımasıdır. Boşanmış anne ve baba, aile parçalanmasının getirdiği sıkıntılar, kurumların yetersizliği ve çocuk psikolojisinin karmaşıklığı; hepsi Benni'nin yaşadığı bu zor durumun nedenlerindendir. Filmin yarı belgesel tarzı, Benni'nin duygusal tepkilerini ve çevresindeki yetişkinlerin çaresizliklerini çok iyi bir şekilde yansıtıyor. Micha karakterinin Benni ile olan ilişkisi, filmin hikayesine derinlik ve hassasiyet katıyor. Benni'nin annesinin yaşadığı çaresizlik ve acı, hem anneliğin hem de toplumun çocukları anlama ve onlara yardımcı olma kapasitesinin sınırlarını gösteriyor. Sonuçta, bu film Benni'nin sevgi ve anlayışa olan açlığını, ailesinin ve toplumun onunla başa çıkma çabalarını ve çocukluktaki travmaların olgunlaşmayı nasıl etkileyebileceğini irdeliyor. Her bir karakter kendi duygusal yükleri ve sorumlulukları ile başa çıkmak zorunda kalırken, seyirci de onlarla birlikte bu zorlu yolculuğa çıkmış oluyor. Dolayısıyla film, izleyicisine sadece bir hikaye anlatmıyor, onları bir deneyime davet ediyor.